Aan tafel genood door Ymere.
“Aan taaaafel”, zingt de stem van mama Ymere (en ze heeft blond haar en blauwe ogen) Zooo. Thee? Koekje erbij? Zit je lekker? Goed en vertel nu maar: wat willen jullie?
Vol vertrouwen en in de hoop antwoord te krijgen op brandende vragen over Ymere’s renovatieplannen voor mijn Van der Pekbuurt, schoof ik aan bij de Tafelgesprekken die door het woningbedrijf waren georganiseerd. Gelokt tijdens de eerder gehouden Tent-gesprekken,
Aan tafel genood door Ymere.
“Aan taaaafel”, zingt de stem van mama Ymere (en ze heeft blond haar en blauwe ogen) Zooo. Thee? Koekje erbij? Zit je lekker? Goed en vertel nu maar: wat willen jullie?
Vol vertrouwen en in de hoop antwoord te krijgen op brandende vragen over Ymere’s renovatieplannen voor mijn Van der Pekbuurt, schoof ik aan bij de Tafelgesprekken die door het woningbedrijf waren georganiseerd. Gelokt tijdens de eerder gehouden Tent-gesprekken,
waar Ymere me niet meer kon vertellen dan wat er in hun nieuwsbrieven te lezen stond, –‘we weten nog niks; kom naar de Tafelgesprekken dan kunnen we erover praten’- vond ik echter de hond in de pot.
De bijeenkomst met zo’n twaalf bewoners en vijf medewerkers van Ymere bleek helemaal niet bedoeld om vragen van ons te beantwoorden, maar om ons, de buurtbewoners, te vragen wat we willen. Op het menu: een licht kennismakingsrondje als voorgerecht, een hoofdgerecht van woonwensen en een speciaal bijgerecht: dromen over uw buurt! De broodjes Aap gooien we direct in de prullenbak. Gezellig zo samen, beetje dromen: wie wil er niet wonen in een villa met veel gezelligheid in de buurt?
Jamaar; dààr kom ik niet voor; om een toekomst te dromen voor degenen die straks in mijn huis komen wonen. Want terugkeren in mijn eigen huis zal niet kunnen en of ik de nieuwe huur kan opbrengen moet ik nog bezien.
Met mijn ‘wens’ om antwoorden te krijgen op vragen als Waarom kan ik niet terug naar mijn eigen huis? Wat voor rechten hebben we als bewoners? Welke mogelijkheden zijn er ? Hoe hoog wordt de huur? Waarom zijn er ook al sloopplannen? Waarom blijft er maar 50% sociale huur over? etc. etc.
…. doorbreek ik blijkbaar de structuur van de avond: ‘misschien kunt u me aan het eind van de avond even persoonlijk spreken’, want het volgende gerecht wordt al opgediend. Losjes associëren we a.d.h.v. foto’s er op los: we ‘willen’ een mooie winkelstraat, een postkantoor en geen vuil meer op straat.
Welke bewoner denkt er al dromend aan dat er voor al die kleine winkeltjes, galerietjes en terrasjes in de Van der Pek wel woningen moeten worden onttrokken? Dat als je een gemengde buurt wilt er ook koopwoningen moeten komen – misschien wel het jouwe? En dat er voor een groter huis met veel isolatie nieuwe funderingen nodig zijn en je je dan dus hebt uitgesproken voor samenvoegen of erger: voor sloop?
Ik ging er toch weg met het vreemde gevoel dat ik een lastige eter was, een onaangename tafelgenoot.
En als toetje: een glossy verslag in de bus en in het Van der Pek Maggezien waarin aangegeven wordt dat bewoners meer min- dan pluspunten noemden, men meer kamers wil, een gemengde buurt, meer winkels in de Van der Pekstraat.. …. En op al deze luchtkastelen wordt het toekomstbeeld gebouwd dat door Ymere eind dit jaar gepresenteerd wordt. ‘Zie je wel: de bewoners willen het’.
Gemiste kans voor Ymere: met dit gerecht is wantrouwen gekweekt. Neem de bewoners serieus en organiseer Tafelgesprekken waarin open en eerlijk gesproken kan worden over de REALITEIT. DAT is wat ik graag op mijn bordje wil.
G.C.