Amsterdam wil net als de rest van Nederland van het aardgas af. In de zoektocht naar een duurzaam alternatief lijken de bestuurders van onze stad enthousiast over het plan voor een warmtenet voor de hele regio. Als het aan de Metropoolregio Amsterdam (MRA) ligt, verwarmt dat net een half miljoen woningen, waarvan 230.000 in Amsterdam. Dit warmtenet wordt sterk afhankelijk van restwarmte uit de afvalverbranding, de Nuongascentrale en de hoogovens van Tata Steel in IJmuiden. Dat deze bronnen verre van CO2-neutraal zijn, spreekt voor zich. Op langere termijn gokt Vattenfall op grootschalige GEOTHERMIE. Dat is warmte uit de zeer diepe ondergrond halen. Een 2 kilometer lange pijp boren naar de 120 graden hete blubberlagen die daar door de kern van de Aarde worden verhit. Die techniek is op lokale kleine schaal behoorlijk succesvol gebleken voor grotere Fruit- Groente- en Bloemenkas telers. Er komt vaak zoveel restwarmte mee dat er een lokaal gemeentelijk zwembad van kan mee profiteren. Of deze techniek écht op een schaal van stadsverwarming zou kunnen gaan werken is nog de vraag. Instanties die zich daarmee bezighouden – zoals het instituut voor mijnbouw – hebben bedenkingen rond het verstoren van de diepere ondergrond en het doorboren van de verschillende grondwaterlagen.

Bovenstaande techniek moet men niet verwarren met het veel vaker toegepaste WKO. Dat is Warmte Koude Opslag in de 20 meter diepe ondergrond waar de opgeslagen warmte wordt vastgehouden als in een thermosfles. In de zomer collecteert men dan warmte met zonnecollectoren die daarmee beneden wordt bewaard om het in de winter weer uit te halen. Bij deze technieken wordt er vaak niets fysieks uitgehaald maar door middel van warmtewisselaars wordt er slechts energie uitgewisseld.